کاهش آسیبهای حاصله از مواد مخدر

کاهش آسیبهای حاصله از مواد مخدر

کاهش آسیب های حاصل از مواد مخدر را می توان در سه رویکرد ذیل پیگیری نمود:

الف) پیشگیری

ب) درمان (ترک اعتیاد)

ج) ارتقا کیفی

الف ) پیشگیری

 

مهم ترین استراتژی های پیشگیری در جهان بشرح ذیل است:

1- آگاه سازی افراد جامعه در مورد خطرات و مضرات ناشی از مصرف مواد مخدر و محرک

2-افزایش سطح مهارتهای زندگی در جامعه و ارتقا توانائی های فردی در حل مسائل و ارتباطات اجتماعی

3- ایجاد جایگزین سالم برای ارضای نیازهای روحی و روانی و اجتماعی نوجوانان و جوانان

4- ارتقا سطح بینش فرهنگی و مذهبی

5- ارائه مشاوره و مداخله کارشناسانه در بحران های مختلف زندگی

6- تقویت و به روز رسانی قوانین و مقررات مبارزه  با تولید و توزیع مواد مخدر و محرک

7- التزام نهادهای اجتماعی و انتظامی مربوطه به اجرای دقیق قوانین و مقررات موضوعه

ب) درمان(ترک اعتیاد)

حرکت در مسیر درمان را می توان با دو راهکرد ذیل پیگیری نمود:

1- ترمیم و رفع آسیب از معتادان بوسیله مداخلات حمایتی پزشکی و روانپزشکی وگروههای همتا  

2- ارائه خدمات نگهداری و ایزوله سازی معتادین  پرخطر بمنظور کاهش گسترش اعتیاد از طریق بد آموزی های
 
خیابانی و ساماندهی و اشتغال که مهمترین مسئله پیش رو است .

کاملا منطقی است که راهکرد های پیشگیری و درمان را قالبهای فعالیتی ذیل پی گیری نمود:

1- فعالیتهای متمرکز و فردی

2- آموزش و آگاه سازی خانواده نسبت به مداخله  و تعامل 

3- آموزشهای مدون در مدارس و مراکز سواد آموزی

4- فعالیتهای رسانه ای

5- تعریف راهکارهای خدماتی در شبکه بهداشت و درمان

6- استفاده از منابع علمی روز آمد و ترغیب اساتید و متخصصان به ارائه تحقیقات بومی میدانی

7- بازبینی  وضع و اجرای قوانین تشویق مدار با بهره گیری از خرد جمعی و تحقیقات بومی متخصصان

8- بکار گیری امکانات بالقوه نهادهای اجتماعی مدنی ( فرهنگسرا ها- مجموعه های ورزشی و........)



ج) ارتقا کیفی 


از مهم ترین مسائلی که بسیار حائز اهمیت است نوع نگرش جامعه و خانواده نسبت به فرد معتاد و مواد مخدر است با عنایت به بازتاب فعالیتهای گذشته می توان ارتقا کیفی را در قالبهای ذیل پی گیری نمود:

1- تغییر نشانه گیری منفی جامعه بسمت حذف مواد مخدر بجای حذف معتاد

2- جایگزینی مفاهیمی  همچون " عادتمند" (نوعی بیمار) بجای " معتاد "( همراه بار منفی تبه کار اجتماعی) در اذهان و تفریق جرم و بیماری از یکدیگر

3- حمایت مالی نهادهای دولتی از مراکز مجاز و جلوگیری از ادامه فعالیت آسیب رسان مراکز فاقد مجوز

4- بازنگری پروتکل های درمانی مراکز اقامتی در مورد مواد مخدر و محرک صنعتی

5- جلوگیری از تنبیه و ضرب وشتم در مراکز و سوق دادن مسیر بسمت درمان آموزشی و ایجاد جاذبه های تشویقی

6- تعامل خانواده با مراکز در جهت ارتقا آگاهی از برخورد با بیمار بموازات طی دوره های درمانی توسط بیمارو پیگیری مداوم مراکز بعد از ترخیص