در رابطه با مشکل دوستی افراطی توجه به چند نکته الزامى است:
1- دوست و دوست یابى از نیارهاى واقعى زندگى است و داراى فلسفه خاصى است. اما آنچه مهم است این که در این راستا همچون دیگرجنبههاى زندگى رعایت اعتدال لازم وضرورى است. به عبارت دیگر: علاقه به دوست احساسى پاک و لطیف است اما همواره باید عواطف با تعقل همراه باشند. ولى به نظر مىرسد عقل و منطق این مقدار ابراز علاقه را تایید نکند.
2- انسان در برابر هر یک از نعمتهاى الهى - از جمله دوست خوب - همواره باید بداند که بالاخره روزى آن را از دست خواهد داد. بنابراین دل سپارى در برابر هر چیز باید به گونهاى باشد که فقدانش موجب آزار انسان نگردد.
3- سعى کنید نسبت به دشوارى دورى از دوست خونسرد باشید. مسلما به تدریج رنج این فراق کاهش خواهد یافت و عادى خواهد شد.
4- روابط اجتماعى خود را افزایش دهید تا عمل جانشینى به طور عادى انجام گیرد.
5- با سوق دادن خود به مسایل معنوی می توانید از این گذر گاه به راحتی عبور کنید.
