متادون

متادون

متادون اولین‌بار در زمان جنگ جهانی دوم در کشور آلمان ساخته شد. زمانی که عرضة تریاک در اروپا به دلیل آغاز جنگ جهانی دوم متوقف شد مصرف کنندگان تریاک دراروپا و خصوصاً در آلمان که تعدادشان کم نبود با مشکل جدی مواجه شدند. در میان مصرف کنندگان آلمانی ، مقامات عالیرتبه نظامی نیز از جمله هرمان‌گورینگ (جانشین هیتلر) به چشم می‌خوردند. شیمی دانان و شرکت‌های داروسازی آلمان به سفارش مسئولین کشور ماده‌مخدر مصنوعی جدیدیی تولید کردندکه به خشخاش متکی نبود. شیمی‌دانان موفق به تولید دارویی شدند که نه تنها مؤثر بود بلکه ماندگاری آن نیز در بدن بیشتر از سایر مواد مخدر بود.

مدت زمان تأثیر هروئین در بدن حدود 2 ساعت است در نتیجه مصرف کنندگان نیاز دارند که چندین‌بار در روز از این ماده استفاده کنند درحالیکه این دارو میانگین بین 24 تا 74 ساعت ، با درنظر گرفتن میزان مصرف و سوخت و ساز بدن افراد ، تداوم دارد . نام این دارو یا ماده مخدر مصنوعی متادون بود. با گذشت زمان متادون داروی منتخب پزشکانی شد که سعی در درمان بیماری اعتیاد و وابستگی به موادمخدر داشتند و دارند .

اشکال مختلف متادون

متادون ماده‌مخدر مصنوعی است که به صورت قرص ، شربت و آمپول مورد استفاده قرار می‌گیرد و نوع قرص و شربت آن با دوزهای مشخص به طور خوراکی مصرف می‌شود. این ماده می‌تواند معمولاً خماری و اشتیاق معتادان به هروئین را تا 24 ساعت کنترل کند. بیماران معمولاً از نظر فیزیکی به همان اندازه به متادون وابسته هستند که به هروئین و یا هر ماده‌مخدر دیگری وابسته بودند .

معتادان پس از هر بار استفاده از هروئین و کذشت ساعات اوج نشئگی ، مدت زمان کوتاهی حالات طبیعی داشته و پس از آن با خماری روبرو می‌شوند . این خماری و حس نیاز می‌تواند عوارضی شبیه به آنفلوآنزا با درد ، اضطراب و افسردگی.......... داشته باشد .

این دوره یا سیکل تکراری ، هر 4 تا 8 ساعت با استفاده از هروئین تکرار می‌شود. برخی از متخصصین بر این باورند که این دوره یا سیکل با استفاده از متادون قابل کنترل است. از نظر علمی احتمال چنین امری وجود دارد چرا که متادون با سرعت کمتری به سیستم بدن وارد و رها می‌شود و مدت طولا‌نی‌تری از هروئین و یا هر موادمخدر دیگری در بدن باقی می‌ماند. موادمخدر با گیرایی کوتاه مدت مانند هروئین ، هیدروکرون و مرفین باعث ایجاد و تداوم نوعی فرایند غیرطبیعی در مغز شده که باعث اختلال در احساس سلامتی و روند عملکرد طبیعی بدن می‌شوند .

استفاده از متادون در شرایط قطع مصرف مواد مخدر باعث قطع بسیاری از این روندهای تخریبی شده و بسیاری از عملکردهای بیولوژی سیستم عصبی را به حالت طبیعی در می‌آورد .

اما آنچه که باید درنظر گرفته شود این است که متادون به عنوان جایگزینی برای دیگر موادمخدر استفاده شده و به خودی خود نوعی اعتیاد است نه درمان !!

 

تأثیرات متادون

از معمول‌ترین عوارض استفاده از متادون می‌توان از خواب‌آلودگی ، منگی ، ضعف ، ناخوشی ، خشکی دهان ، اختلال دریچه پروستات و تأخیر در روند ادرار طبیعی ، یبوست و یا نوسان تنفسی نام برد .

حساسیت پوستی ، کهیر ، خارش ، سردرد ، سرگیجه ، فقدان تمرکز ، احساس مستی ، گیجی ، افسردگی ، ضعف بینایی ، رنگ پریدگی ، عرق کردن ، طپش قلب ، حالت تهوع و استفراغ از عوارض احتمالی استفاده از متادون می‌باشند.

از غیرمعمول‌ترین عوارض استفاده از متادون می‌توان از حساسیت آنافیلاکسی (نوعی مسمومیت خونی) ، اُفت فشار خون که باعث ضعف و از حال‌رفتگی می‌شود ، سردرگمی ، توهم ، عدم تعادل در راه رفتن ، رعشه ، پرش عضلات و ضعف عضلانی نام برد. استفاده از متادون خطر انسداد و از کار افتادگی کلیه‌ها را نیز همراه دارد .

علائم استفاده مفرط (overdose) یا استفاده بیش از حد متادون شامل موارد ذیل می باشد:

خواب‌آلودگی ، گیجی ، رعشه ، تشنج ، منگی که منجر به کما می‌شود ، سرمای بدن ، افت فشار خون و کندی نسبی ضربان قلب می‌باشد .

 

سم‌زدایی با متادون

سم‌زدایی با متادون معمولاً تحت نظر متخصصین صورت می‌گیرد. در طول این دوره درمان هر زمانی که شخص معتاد علائم خماری را تجربه کند به وی متادون داده می‌شود. این علائم عبارتند از عطسه ، خمیازه ، آبریزش چشم‌ها ، آبریزش بینی ، عرق شدید ، تب ، گشادی مردمک چشم‌ها ، دل‌پیچه ، حالت تهوع ، بدن درد ، رعشه و تندخویی .

پس از چندین هفته تنظیم میزان و مقدار استفاده و با وضعیت ثابت حال درمان‌جو، میزان متادون به تدریج کاهش می‌یابد. میزان کاهش متادون بستگی مستقیم به عکس‌العمل‌های جسمی شخص دارد. هدف استفاده از متادون نگهداری عوارض خماری در حد قابل تحمل ، برای درمان‌جوست .

Tramadol

                      ترامادول       

                                                     

این دارو برای تسکین دردهای متوسط تا شدید تجویز می‌شود.  خاصیت تسکین درد در ترامادول حدود 10 برابر ضعیف تر از مرفین است. علاوه بر این ترامادول باعث جلوگیری از بازجذب "نورآدرنالین" شده و این امر باعث ایجاد نوعی خاصیت، مانند داروهای ضدافسردگی و همچنین هوشیاری می‌شود و برعکس مرفین، فرد مصرف کننده را فعال‌تر می‌کند، حتی در برخی از مصرف‌کنندگان احتمال گرفتگی عضلانی نیز کاهش می یابد.

با خوردن 100 میلی گرم ترامادول سطح خونی دارو در دو ساعت به حداکثر می‌رسد. حدود 20 درصد ترامادول به پروتئین خون بسته می‌شود. 30 درصد ترامادول بصورت تغییر نیافته و 60 درصد آن بصورت متابولیتهای شکسته شده در کبد از راه ادرار دفع می‌شود.

مدت زمان تاثیر ترامادول 4 تا 6 ساعت است و موارد مصرف آن برای تسکین درد معمولا به مدت کمتر از 5 روز و به مقدار 50 تا 100 میلی گرم هر 8 ساعت تجویز می‌شود، همچنین این دارو جهت درمان سندروم پای بی‌قرار نیز تجویز می‌شود.

این دارو نخستین بار توسط شرکت آلمانی گروننتال (Grünenthal) در دهه 1970 با نام تجاری ترامال (®Tramal) ساخته شد. گروننتال در سالهای بعد حق تولید ترامادول را به شرکتهای متعددی در سراسر دنیا واگذار کرد.

ترامادول معمولاً به شکل نمک هیدروکلراید تولید شده و به دو شکل خوراکی (بیشتر کپسول و قرص) و آمپول به بازار عرضه می‌شود. مقدار جذب و تأثیر فرم تزریقی ترامادول بسیار بیشتر از فرم خوراکی است.

ترکیب ترامادول و استامینوفن نیز در بازار موجود است که البته در کشور عرضه نمی‌شود اما در خارج از ایران به صورت قرص، آمپول، کپسول و قطره موجود است. مصرف قطره خوراکی آن رایج‌تر است و برعکس اکثر داروهای اپیوئیدی شامل قوانین داروهای مخدر نمی‌شود و با نسخه عادی پزشک قابل تهیه‌ است.

مصرف ترامادول موجب وابستگی روانی و جسمی شبیه اعتیاد به تریاک می‌شود و با قطع ناگهانی دارو علائم اضطراب، تعریق، بی‌خوابی، تهوع و لرز، اسهال، درد عضلانی، سندروم پای بی‌قرار (RLS)، ترس و بیقراری، گرگرفتگی و گزگز پیش می‌آید.

ترامادول به علت خاصیت سرخوشی، نعشگی و ضدافسردگی به شدت مورد سوءمصرف قرار می‌گیرد و اکثراً در میان جوانان این مخدر به اشتباه حدس زده می‌شود و خطر اعتیاد به آن در نظر گرفته نمی‌شود.

ترامادول با نسخه پزشک قابل تهیه است و در اکثر کشورها شامل قوانین داروهای مخدر نمی‌شود با این وجود خاصیت اعتیاد آور آن کمتر از دیگر مواد اپیوئیدی نیست.

علائم جسمی ترک ترامادول احتمالاً به علت خواص ضدافسردگی این دارو (جلوگیری از بازجذب سروتونین و نورآدرنالین) شدیدتر از علائم ترک مخدرهایی مانند تریاک است، حتی بعد از قطع مصرف کوتاه مدت ترامادول علائمی مانند بی خوابی، سندروم پای بی‌قرار (RLS) و افسردگی بروز می‌کند.

مصرف بدون وقفه آن در طولانی مدت باعث ایجاد مقاومت بدنی نسبت به مواد اپیوییدی شده و دوز مصرف آن باید افزایش یابد تا اثری مشابه مقدار مصرف اولیه را ایجاد کند، مدتی بعد از قطع مصرف دارو مقاومت بدنی نسبت به ترامادول و دیگر مواد اپیوئیدی به حالت اولیه بر می‌گردد.

 

عوارض جانبی

عوارض مشابه دیگر داروهای شبه‌تریاک (تهوع، سرگیجه، خواب آلودگی، خشکی دهان،یبوست، افت فشار خون، تعریق، خارش) در ترامادول هم دیده می‌شود اما احتمال بروز دپرسیون تنفسی که کشنده‌ترین عارضه این گروه داروهاست، با ترامادول خوراکی نسبت به مرفین کمتر است.

مصرف این دارو به علت افزایش سطح سروتونین، بیشتر از دیگر مواد اپیوئیدی ایجاد حالت تهوع می‌کند، همچین باعث بی خوابی می‌شود. مصرف بیشتر از 400 میلی گرم ترامادول برای افراد بدون مقاومت بدنی در مقابل مواد اپیوئیدی خطرناک است.

یکی از عوارض نادر ولی خطرناک مصرف ترامادول تشنج است. تشنج معمولا در اثر مصرف زیاد این دارو یا مصرف دارو در بیماران صرعی یا بیمارانی که دچار آسیب مغزی شده‌اند با بیمارانی که مشکلات کبدی کلیوی (دفع دارو دچار اختلال گشته و افزایش مقدار دارو در خون) دارند و یا معتادان به الکل ایجاد می‌شود. همچنین احتمال وابستگی دارویی و بروز علائم ترک مشابه دیگر ترکیبات شبه تریاک هم وجود دارد.

یکی دیگر از عوارض نادر ترامادول (چهار تا پنج ساعت پس از مصرف) افزایش فشار خون به همراه سردرد شدید است.

لطفا مراقب سلامتی خودتان باشید.

اعتیاد به سیگار و پوکی استخوان

 

سیگار کشیدن می تواند شما را مستعد ابتلا به پوکی استخوان کند و موجب افزایش شدت این بیماری در افراد مبتلا شود!

مطالعه ای جدید نشان می دهد که مردان سیگاری بیش از زنان ممکن است به پوکی استخوان دچار شوند.
در مطالعه گسترده ای که بر روی مردان میانسال تا سالمند سیگاری به انجام رسید مشخص شد که این مردان بیشتر از زنان در معرض پوکی استخوان و شکستگی مهره ها قرار دارند. این یافته نشان می دهد که آزمایشات و پایش پزشکی برای پوکی استخوان نباید به زنان محدود شود و مردان نیز در معرض خطر جدی در این زمینه قرار دارند.
روند فعلی سلامت، مردان را به انجام آزمایشات پزشکی برای تشخیص پوکی استخوان تشویق نمی کند. با اینکه مصرف دخانیات یکی از عوامل خطرساز در ایجاد پوکی استخوان است، اما نه سابقه سیگار کشیدن و نه بیماری انسدادی مزمن ریوی جزء معیارهای مدنظر برای بررسی تراکم استخوانی نیستند. اما این پیش فرض نادرست است و مردانی که سابقه مصرف دخانیات دارند نیز باید مساله پوکی استخوان را جدی بگیرند.
در این مطالعه ۳۳۲۱ زن و مرد ۴۵ تا ۸۰ ساله شرکت داشتند. برخی از این افراد در حال حاضر و برخی نیز در گذشته سیگار می کشیدند. البته همه این افراد در یک دوره زمانی حداقل ۱۰ ساله به صورت مرتب سیگار می کشیدند. تصویربرداری تراکم سنجی به عمل آمده از این افراد نشان داد که ۱۱ درصد از آنها از ترکم طبیعی استخوانی برخوردار بودند، ۳۱ درصد دارای تراکم استخوانی معمولی و ۵۸ درصد نیز تراکم استخوانی پایینی داشتند. همچنین ۳۷ درصد از این افراد دارای یک یا چند شکستگی در مهره های خود بودند. در این میان ۵۵ درصد از سیگاری هایی که تراکم استخوانی پایینی داشتند از بین مردان بودند. همچنین ۶۰ درصد از آنها نیز دچار شکستگی در ستون فقرات بودند.
به نظر می رسد که بیماری انسدادی مزمن ریوی موجب افزایش شدت پوکی استخوان می شود. هر سال مصرف دخانیات سبب افزایش احتمال کاهش تراکم استخوانی به میزان ۰.۴ درصد می شود. افرادی که تراکم استخوانی سالمی داشتند به صورت متوسط هر سال ۳۶.۶ پاکت سیگار می کشیدند، در حالی که این میزان برای افراد با تراکم استخوانی پایین ۴۶.۹ پاکت بود

کوکائین Cocaine

کوکائینCocaine

کوکائین  اماده  ای است که از برگ گیاه کوکا که عمدتاً در آمریکای مرکزی و جنوبی میروید به دست می آید. واز جمله مواد بسیار اعتیاد آور و خطرناک است . و از آن به نامهای برف , کراک , راک  یاد می شود

 

وابستگی روانی به کوکائین ممکن است حتی پس از یک بار مصرف به وجود آید. کوکائین وابستگی جسمی هم ایجاد می کند.  کراک (crack) نوعی از کوکائین است که ناخالصیهای آن جدا گشته و به شکل بلور سفید رنگ و به شدت اعتیادآور است. امکان بروز رفتارهای خشن به دنبال مصرف آن بسیار بالاست.

شیوه مصرف کوکائین

شایعترین روش مصرف کوکائین بصورت اسنیف یا استنشاقی است. امکان تزریق زیرجلدی و داخل وریدی هم وجود دارد. به دلیل کمترشدن اثر آن به دنبال مصرف خوراکی، معمولاً از این روش استفاده نمی شود. کراک نیز به روش تدخینی مورد مصرف واقع می شود.

آثار مصرف کوکائین

آثار مصرف کوکائین بلافاصله ظاهر و ۳۰ تا ۶۰ دقیقه بعد رفع میشود. به همین علت افراد وابسته به کوکائین ممکن است هر نیم تا یک ساعت یک بار برای مصرف مجدد از جمع یا محل کار خارج شوند.

عوارض  کوکائین به دو دسته  عوارض جسمانی و عوارض روانی تقسیم می شود .

الف) عوارض جسمانی:

افزایش فشارخون و ضربان قلب، گشاد شدن مردمک، کاهش اشتها، اختلال درخواب. به دنبال مصرف طولانی کاهش وزن، اختلالات گوارشی، خستگی، نارسایی قلبی و کاهش نیروی جنسی بروز خواهد کرد. چنانچه بیمار به طریق استنشاقی مصرف کند در دراز مدت امکان خونریزی مکرر از بینی و  سوراخ شدن تیغه های بینی وجود دارد .

ب) عوارض روانی :

سرخوشی، افزایش انرژی، احساس خوب بودن عمومی، توهمات لامسه به صورت احساس خزیدن حشرات زیر پوست، کاهش تمرکز و افزایش نیروی جنسی.

به دلیل آثار سریع تدخین و رسیدن سریع کوکائین به مغز به دنبال مصرف کراک علائم بلافاصله  ظاهرشده، اما درعرض ۱۲ دقیقه تحلیل میرود.

دانستنیهای ترک کوکائین

علائم ترک کوکائین معمولا یک روز تا یک هفته طول میکشد.

مصرف کنندگان کوکائین وابستگی روانی شدید پیدا میکنند که همراه با حس ولع شدید برای مصرف مجدد است. به دنبال ترک افسردگی، خواب آلودگی، تحریک پذیری و گرسنگی بروز خواهد کرد. قطع کردن تدریجی هیچ فایده ای ندارد و قطع کردن سریع به مراتب بهتر است.

 

چنانچه مصرف کوکائین جدی نباشد میشود بدون نیاز به دارو و جایگزینهای مربوطه ترک را انجام داد. باید به مقدار زیادی مایعات (به غیر از الکل) و سه وعده غذای روزانه در رژیم غدایی گنجانده شود. ورزشهای آرام بخش کمک کننده اند.

 

باید مصرف کننده را مطمئن کرد که علائم افسردگی، کسالت و خستگی از عوارض طبیعی قطع کوکائین است و پس از  یک هفته قطع خواهد شد.

 

به هرحال برای بیمارانی که علائم افسردگی شدید به دنبال قطع کوکائین پیدا میکنند شروع داروهای ضد افسردگی مفید خواهد بود.

 

چنانچه جنون ناشی از مصرف کوکائین بروز کندبیمار باید به سرویس روانپزشکی ارجاع شود.

  

ماده مخدر هروئین Heroin

هروئین Heroin))

 

هروئین دارویی خطرناک و غیرقانونی است که پتانسیل بالای اعتیادی دارد.هروئین به خانواده‌ داروهای شبه‌افیونی (opioid) تعلق دارد. این خانواده دارویی شامل داروهای مانند مرفین و کدئین است، که مشتقات طبیعی تریاک محسوب می‌شوند؛ و نیز شبه‌افیونی‌‌های صناعی از جمله شامل دمرول و متادون که به طور شیمیایی ساخته می‌شوند. هروئین یک شبه‌افیونی نیمه‌صناعی است؛ هروئین با پردازش شیمیایی از مرفین ساخته می‌شود و دارای اثر قدرتمندتر و فوری‌تری از آن است. هروئین در مغز به مرفین تبدیل می‌شود.
هنگامی که هروئین برای اولین بار در اواخر قرن نوزدهم عرضه شد، به عنوان یک مسکن و مهارکننده سرفه تبلیغ می‌شد. در اوائل قرن بیستم خطرات هروئین شناسایی شد. قوانینی در اروپا و آمریکا برای محدود کردن تولید، توزیع و استفاده از آن تدوین شد.
برای مثال در انگلیس دکترها می‌توانند در مواردی هروئین را برای درد شدید تجویز کنند. این درمان تنها برای بیمارانی که دچار بیماری لاعلاج هستند، قابل تجویز است. 
در انگلیس، هلند و سوئیس شمار اندکی از معتادان به هروئین که به درمان‌های دیگر پاسخ نمی‌دهند، در برنامه‌های نگهدارنده به دقت تحت نظارت هروئین را با نسخه دریافت می‌کنند.

مناطق تولید هروئین

 

اغلب هروئین جهان در آسیا و آمریکای لاتین تولید می‌شود که خشخاش در آنها کشت می‌شود. مرفین در آزمایشگاه‌های نزدیک این مزارع از صمغ تریاک استخراج می‌شود، و بعد در آزمایشگاه‌های درون یا مجاور کشور تولیدکننده به هروئین بدل می‌شود.

شکل ظاهری هروئین

هروئین در شکل خالص به صورتی پودر بلوری سفید و تلخ‌مزه‌ای است که در آب حل می‌شود. هنگامی که هروئین در خیابان فروخته می‌شود، بسته به فرآیند تولید و اینکه چه موادی به آن اضافه شده باشد، رنگ و قوام متفاوتی پیدا می‌کند.
هروئین خیابانی ممکن است به شکل پودری سفید، یک ماده قهوه‌ای‌ دانه‌دانه یا یک صمغ تیره چسبنده قهوه‌ای تیره باشد. خلوص هروئین خیابانی از بسته‌ای به بسته‌ای دیگر متفاوت است، و ممکن است از دو تا ۹۸ درصد متفاوت باشد.
برخی افزودنی‌ها مانند شکر، نشاسته یا شیر خشک برای افزایش وزن جنس هنگام خرده‌فروشی به کار می‌روند و سایر داروها ممکن است برای افزایش اثرات هروئین به آن افزوده شوند. کینین ممکن است برای تقلید مزه تلخ هروئین به آن اضافه شود تا تعیین خلوص آن را با چشیدن مشکل کند.

نحوه مصرف هروئین

رایج‌ترین راه‌های مصرف هروئین عبارتند از:
ـ تزریق به داخل ورید، یا به داخل عضله یا زیر پوست. 
ـ بالا کشیدن از راه بینی. در این روش گرد هروئین از راه مجاری بینی استنشاق می‌شود. 
ـ استنشاق یا دودکردن -در این روش هروئین را روری یک زرورق آلومینیومی حرارت می‌دهند و بعد دود و بخار حاصل را با یک لوله استنشاق می‌کنند.
معتادان به هروئین ممکن است روش تزریق را انتخاب کنند، زیرا این روش بیشترین و فوری‌ترین اثر را با کمترین مقدار دارو ایجاد می‌کند. افرادی که به هروئین وابسته هستند، ممکن است دو تا چهار بار در روز آن را تزریق کنند. هنگامی که هروئین با خلوص بالا در دست است یا در مورد مصرف‌کنندگان گاهگاهی که ترجیح می‌دهند، تزریق انجام ندهند، با احتمال بیشتر هروئین با بالاکشیدن از راه بینی یا دود کردن مصرف می‌شود.

احساس مصرف کنندگان هروئین

تاثیری که هروئین یا هر داروی روانگردان غیرمجاز دیگر در فرد ایجاد می‌کند. بسته به عوامل مختلفی دارد، از جمله:
ـ سن فرد. 
ـ مقدار ماده مصرفی و تناوب مصرف آن. 
ـ روشی که فرد دارو را مصرف می‌کنند. 
ـ محیطی که در آن هستید. 
این که آیا فرد دچار بیماری جسمی یا روانی قبلی هست یا نه. 
اینکه فرد الکل یا سایر داروهای غیرمجاز یا مجاز را مصرف کرده باشد.
هنگامی که هروئین به داخل ورید تزریق می‌شود، باعث اوج‌‌گیری حالتی از سرشوخی می‌شود. این اثر پس از هفت تا هشت ثانیه احساس می‌شود، و از ۴۵ ثانیه تا چند دقیقه به طول می‌انجامد. این اثر در صورتی که هروئین از بینی بالا کشیده شود یا دود شود، اینقدر شدید نیست.
به دنبال این سرخوشی شدید اولیه، دوره‌ای از تسکین و آرامش به دنبال می‌آید که ممکن است تا یکساعت به طول انجامد. هنگامی که هروئین زیرپوست یا داخل عضله تزریق می‌شود، این اثر با آهستگی بیشتر در طول پنج تا هشت دقیقه رخ می‌‌دهد.
کسانی که به تازگی مصرف هروئین را آغاز کرده‌اند، ممکن است دچار تهوع و استفراغ شوند. اثرات مطلوبی که مصرف‌کننده به دنبال آنهاست شامل جدایی از درد جسمی و عاطفی و احساس خوشی است. سایر اثرات شامل کندشدن تنفس، تنگ‌شدن مردمک‌ها، خارش و عرق کردن. مصرف مرتب هروئین به یبوست، از دست دادن میل جنسی، و متوقف‌شدن یا نامنظم‌شدن چرخه قاعدگی.
مصرف هروئین باعث تغییراتی در خلق و رفتار می‌شود. افرادی که به هروئین وابسته هستند، ممکن است بعد از مصرف هروئین سربه‌راه و مطیع شوند، و در حین دوره دوری از هروئین تحریک‌پذیر و پرخاشگر می‌شوند.

مدت زمان تاثیر هروئین

اثرات هروئین بدون توجه به نحوه استفاده آن، بسته به میزان مصرفی، به طور معمول سه تا پنج ساعت طول می‌کشد.
افرادی که وابسته به هروئین هستند، باید هر شش تا ۱۲ ساعت هروئین مصرف کنند، تا از بروز نشانه‌های ترک جلوگیری کند. علائم اولیه شدید هستند، و شامل آبریزش بینی، عطسه کردن، اسهال، استفراغ، بیقراری و اشتیاق مداوم برای هروئین است. 
همچنین در هنگام ترک هروئین راست‌شدن مو‌های پوست (دانه‌دانه‌شدن پوست) و حرکات غیرارادی پا رخ می‌دهد. علائم ترک هروئین در طول چند روز به اوج خود می‌رسد و معمولا در پنج تا ۱۰ روز برطرف می‌شود. سایر علائم ترک شامل بیخوابی، اضطراب و تمنای شدید دارو ممکن است برای مدت بیشتری طول بکشد. ترک هروئین مرگبار نیست، اما ممکن است بسیار ناراحت‌‌کننده باشد.

خطرات مصرف هروئین

استفاده مداوم از هروئین چه به صورت تزریقی، استنشاقی یا دود کردن، می‌تواند در طول دو تا سه هفته به وابستگی جسمی و روانی منتهی شود.
البته همه افرادی که هروئین را تجربه می‌کنند، وابسته نمی‌شوند. برخی افراد تنها به طور گاهگاهی مثلا در آخرهفته‌ها مصرف می‌کنند، بدون اینکه دوز مصرفی‌شان افزایش یابد. ما با مصرف مداوم هروئین، تحمل نسبت به اثرات دارو به وجود می‌آید، و هروئین بیشتر و بیشتری برای رسیدن به اثر مطلوب لازم است. مصرف مداوم مقادیر فزاینده هروئین نهایتا به وابستگی ختم می‌شود.
هنگامی که وابستگی به هروئین تثبیت شد، متوقف کردن مصرف آن ممکن است بسیار مشکل باشد. افرادی که برای مدت طولانی از هروئین استفاده کرده‌اند، ممکن است اظهار کنند که دیگر از از این دارو لذتی نمی‌برند. آنها تنها برای اجتنناب از علائم ترک و کنترل تمنای شدید برای دارو به مصرف هروئین ادامه می‌دهند.
تمنا برای هروئین ممکن است تا مدت‌ها پس از قطع مصرف آن باقی بماند، عود کند، یا به مصرف دوباره هروئین منجر شود، و اجتناب از دارو را مشکل کند.

تاثیرات دراز مدت هروئین

وابستگی به هروئین، و عوارض پزشکی، اجتماعی و قانونی که از مصرف هروئین ناشی می‌شود، ممکن است برای زندگی‌ افراد مصرف‌کننده آن، مصیبت‌بار باشد.
پژوهش‌ها با استفاده از اسکن‌های مغزی نشان داده است که مصرف درازمدت و مدواوم هروئین به تغییراتی در نحوه عمل مغز می‌انجامد. در حالیکه اثر این تغییرات به درستی درک نشده است، این پژوهش نشان داده است که ممکن است ماه‌ها یا سال‌ها پس از قطع مصرف هروئین به طول بینجامد تا مغز به کارکرد طبیعی‌اش بازگردد.
درمان نگهدارنده متادون، که از بروز علائم ترک هروئین جلوگیری می‌کند و تمنا برای آن را کاهش می‌دهد یا برطرف می‌کند، موثرترین درمان در دسترس در حال حاضر برای درمان وابستگی به هروئین است.

 __________________________________________________________________________________________________________________

   در صورت تمایل به ترک اعتیاد در در محیطی فوقالعاده با اصول علمی اینجا را کلیک کنید

ماری جوانا Marijuana

ماری جوانا

(Grass,Cross,Weed,Mary jane)

ماری جوانا یکی از مواد توهم زاست که از فراورده های گیاه شاهدانه به دست می آید و تا قبل از سال 1960 کمتر کسی نامی از آن شنیده بود . ماری جوانا ترکیب سبز, قهوهای یا خاکستری مشتق از برگ, دانه, ریشه وگل گیاه شاهدانه است که به نام حشیش, علف (Grass)  ,علف هرز  (Weed), مری جین (Mary Jane), بنگ , شاهدانه و.... هم معروف است و رایج ترین ماده غیر قانونی مورد مصرف در جهان است . ماده تاثیر گذار موجود در ماری جوانا تترا هیدرو کانابینول (THC) می باشد که شیمیایی بوده و نقش بسیار مهمی در ایجاد حالت نشئگی دارد. به بیان بهتر ماری جوانا فراورده برگ ها و غنچه های بوته شاهدانه ماده میباشد و رنگ آن سبز متمایل به خاکستری و قهوه ای می باشد. تصور بر این است که ماری جوانا یک ماده بی خطر گیاهی بوده و استفاده از آن ضرری برای انسان ندارد در صورتی که بیش از 400 نوع ماده شیمیایی خطرناک در آن دیده شده است . بعضی افراد برگ های خرد شده شاهدانه را ریز کرده و آن را داخل سیگار ریخته و می کشند به این عمل joint گفته می شود. مصرف ماری جوانا روش های مختلفی دارد . از ابزاری مانند پیپ گرفته تا سیگارهای  معمولی و حتی گاهی اوقات از ظروف مخروطی شکل و قلیان نیز برای مصرف ماری جوانا استفاده می شود.

آثار مصرف مار ی جوانا در کوتاه مدت :

فردی که ماری جوانا مصرف می کند احساس خوشی و آرامش موقت دارد . اشتهایش بیشتر شده و رنگ های پیرامون خود را روشن تر می بیند , از موسیقی لذت برده و صدای آن برایش دلنشین تر است . در گروه دوستان احساس آرامش بیشتری میکند. فردی که از ماری جوانا استفاده می کند برای مدتی به نقطه ای زل می زند . در برخی افراد بعد از مصرف ماری جوانا قدرت تمرکز و قدرت ادراک تقویت شده و توانایی آنها در یادگیری به طرز محسوسی افزایش پیدا می کند.

عوارض مصرف ماری جوانا

مصرف ماری جوانا پس از مدتی عوارض خود را نشان می دهد و فرد دچار مشکلات فراوانی می شود.

الف) عوارض کوتاه مدت

      * پایین آوردن قدرت یادگیری و ازبین بردن حافظه

*اختلال در حواس بینائی , شنوائی و لامسه

*پر ازبین بردن تمرکز فکری

     *خونی مویرگهای چشم

     *خشکی دهان

     *گلو درد و سرفه

     *افزایش مشکلات قلبی

     *ازبین بردن مهارت های احتیاطی در رانندگی و مسائل جنسی

     *اختلال در صحبت کردن و برقراری ارتباط با دیگران

 *استرس و اضطراب

 *کاهش قدرت تصمیم گیری

 *شوریدگی و یاوه گویی

ب) عوارض بلند مدت

     * امکان بروز انواع سرطان

     * آتروفی (تحلیل) بافت مغزی

     * اختلال در سلول های جنسی و ایجاد نا باروری      

     * تغییر غلظت هورمون های جنسی مردانه و زنانه و بی نظمی قاعدگی و متعا قبا اختلال در میل جنسی و کاهش آن

     * ایجاد حس وابستگی شدید

     * زمینه ساز سیستم دفاعی بدن و آسیب پذیری در برابر بیماریها

     * ایجاد مشکلات تنفسی و ریوی شبیه آن چه در مصرف سیگار و تنباکو بوجود می آید . اما شدید تر از آن ها

     * بی انگیزگی

     * تزلزل شخصیتی

     * علائم سایکوز ( اختلالات اضطرابی , توهم , هذیان و دیوانگی)

 __________________________________________________________________________________

شیشه , متامفتامین یا کریستال

شیشه یا متیل آمفتامین 

(Ice, Crystal, Methamphetamine)

شیشه   یک ماده روانگردان محرک اعصاب است. مت‌آمفتامین با تاثیر مستقیم بر مکانیسم‌های مغز شادی و هیجان در فرد ایجاد می‌کند. مت‌آمفتامین همچنین باعث اختلال شدید در خواب و یا بی‌خوابی شدید می‌شود. مصرف کننده دچار بی‌اشتهایی شدید شده و ساعت‌ها و حتی تا روزها اشتها به غذا ندارد. در عین حال این ماده باعث تشنگی می‌شود و مصرف کننده مجبور است مقدار زیادی آب بنوشد.

ترکیب اصلی این ماده از آمفتامین C9H۱۳N گرفته شده که یک ماده محرک و اعتیاد آور است و مغز و سیستم عصبی را به شدت تحریک می‌کند و از نظر شیمیایی اثر آن از آمفتامین بیشتر است. این ماده به شکل پودری سفیدرنگ ( شبیه بلورهای شیشه )، بدون بو و تلخ وجود دارد که به راحتی در نوشابه‌های الکلی و غیرالکلی حل می‌شود.

 عوارض شیشه یا متامفتامین

مت آمفتامین با ورود به سیستم عصبی مرکزی باعث آزاد شدن ناگهانی واسطه شیمیایی دوپامین در مغز می‌شود که باعث تحریک سلولهای مغزی و افزایش حالت تهاجمی و افزایش حرکات جسمی می‌شود. در صورت ادامه مصرف بعد از مدت طولانی علایم بدخلقی و افسردگی و علایم اختلال حرکتی مثل پارکینسون در فرد ظاهر می‌شود. همچنین این ماده در همان ابتدای مصرف خسارات جبران ناپذیری را در مغز وارد می‌آورد که افت حافظه، پرخاشگری و تهاجم، رفتارهای جنون آمیز و آسیب‌های قلبی و مغزی از عوارض مصرف آن است. این ماده به صورت داخل بینی و خوراکی و تزریق وریدی و کشیدنی یا تدخین مصرف می‌شود و بلافاصله بعد از مصرف حالتی به نام rush یا flash در فرد ایجاد می‌گردد. با مصرف این ماده حالاتی مثل هیجان زدگی، بی تابی، سخن‌گفتن تند، کاهش خواب و اشتها و افزایش فعالیت‌های فیزیکی به وجود می‌آید.

مصرف این ماده می‌تواند باعث کاهش اشتها برای روزها، افزایش تعداد تنفس، افزایش فعالیت فیزیکی، افزایش دمای بدن و تحریک پذیری و بی خوابی گیجی، لرزش و تشنج، اضطراب و بدبینی و خشونت را سبب شود. که تشنج و افزایش زیاد دمای بدن باعث مرگ افراد می‌گردد. همچنین با صدمه روی عروق باعث سکته مغزی و سکته قلبی می‌گردد.

یکی از عوارض روانی آن ایجاد بیماری روانی شبیه اسکیزوفرنی است شامل توهمات بینایی و شنوایی و بدبینی و پرخاشگری است. احساس کرم زدگی توهمی هست که میان مصرف کنندگان آمفتامینها رواج دارد و علت آن اثر محرک شیشه رویمغز می‌باشد. توهم کرم زدگی و وجود کرمهائی که تمام بدن و صورت را می‌خورند تا آنجا شدید است که ممکن است باعث شود شخص در حالت توهم ناشی از شیشه به خودش آسیب شدیدی وارد کند که گاهی هم به بستری شدن فرد می‌انجامد. همراه بودن مصرف شیشه با عفونتهای پوستی و پوسیدگی شدید دندانها باعث شده‌است شایعه کرم زدگی بدن گسترش پیدا نماید. دهان کرم زده معتادان آمفتامین (Meth Mouth) یکی از شدیدترین عفونتهای دهانی و پوسیدگی دندان است. علت این عفونت اثر (تنگ کننده عروق) ماده متآمفتامین و اثرات جانبی آن مثل خشکی دهان، تنبلی و بی خیالی، مصرف زیاد مشروبات و نوشابه برای جبران کم آبی و حل کردن شیشه عوامل اصلی این عفونت دهانی و دندانیهستند.

مصرف آمفتامین یا شیشه با خلوص پائین که مخلوط با مواد دیگری از جمله شکر یا جوش شیرین است عوارض شدیدتری نسبت به آمفتامین خالص دارد. پارگی رگها، گرفتگی عضلانی و عفونت پوستی و یا داخلی از این عوارض می‌باشد. ضمناً موارد مرگ در اثر مصرف بیش از حد یا اُوِر دوز در این نوع مواد بیشتر از مواد خالص است چرا که ممکن است بدون اطلاع فرد، ماده مخدری که از فروشنده ناشناسی تهیه شده دارای درصد یا دوز بالاتری نسبت به ماده معمول داشته باشد.

اکستازی یا MDMA

MDMA (اکستازی)

MDMA به دلیل اثرات مثبتی که یک فرد ممکن است در یک ساعت یا بیشتر بعد از مصرف یک دوز واحد تجربه کند به دارویی محبوب تبدیل شده است   بخشی ازاین اثرات شامل احساس تحریک ذهنی، گرما عاطفه ، همدلی نسبت به دیگران، احساس  کلی خوب بودن و کاهش اضطراب است که علاوه بر این مصرف کنندگان ادراک حسی پیشرفته را بعنوان یکی از مشخصات تجربه مصرف  MDMA گزارش کرده اند.

 

اثرات  MDMA

گزارش اثرات نامطلوب  ,  (تا 1 هفته بعد از  یا بیشتر):

اضطراب

خارشک

کج خلقی

غمگینی

رفتار تکانشی

پرخاشگری

اختلال در خواب

فقدان اشتها

تشنگی

علاقه کاهش در و لذت بردن از رابطه جنسی

کاهش قابل توجهی  توانایی های ذهنی

 اثرات بالقوه به خطر افتادن سلامت:

تهوع

لرز

عرق کردن

فشار دادن دندانها فک غیر ارادی و دندان های آسیاب

گرفتگی عضلانی

تاری دید

افزایش چشمگیر در درجه حرارت بدن (هیپرترمی)

کم شدن آب بدن

فشار خون بالا

نارسایی قلبی

نارسایی کلیه

آریتمی

 

علائم مصرف بیش از حد MDMA:

فشار خون بالا

غش کردن

حملات هراس

از دست دادن هوشیاری

تشنج

همانطور که اشاره شد، MDMA مواد مخدر خوش خیم نیست. MDMA می توانید انواع اثرات سوء بهداشتی، از جمله تهوع، لرز، عرق کردن، فشار دادن غیر ارادی دندانها، گرفتگی عضلانی،  تاری دید  و همچنین امکان اور دوز وجود دارد که علائم آن می تواند شامل فشار خون بالا، غش کردن، حملات هراس، و در موارد شدید، از دست دادن هوشیاری باشد.

بدلیل  خواص تحریک کنندگی  آن و محیط هایی که غلب در آن استفاده می شود  MDMA با گسترش فعالیت جسمی منظم  می تواند بعنوان اثر جانبی به افزایش دمای  بدن  (هایپر ترمی ) منجر شود که  گر چه نادر است اما   نیاز به مراقبت  پزشکی فوری دارد زیرا  به سرعت منجر به تجزیه عضلات  شود  در نتیجه به نوبه خود  نارسایی کلیه را بوجود می آورد  علاوه بر این، کم آبی بدن، فشار خون، و نارسایی قلبی ممکن است در افراد حساس اتفاق  بیفتد. MDMA همچنین می تواند بهره وری پمپاژ قلب را در زمان افزایش فعالیت بدنی کاهش دهد که این مسئله مشکلات بوجود آمده را حاد تر می کند.

 

MDMA به سرعت در  جریان خون انسان جذب می شود، اما با جایگیری در بدن  متابولیت های MDMA با توانایی متابولیسم یا قدرت تجزیه ای بدن تداخل پیدا می کند در نتیجه  دوز اضافی از MDMA در سطح خونی  می تواند منجربه افزایش اثرات   سمی قلبی و عروقی  دیگر این داروشود . MDMA همچنین  ممکن است با متابولیسم داروهای  دیگرموجود قرصهای MDMAتداخل نماید.

در ساعتهای  پس از مصرف دارو، MDMA موجب  کاهش قابل توجهی در توانایی های ذهنی می شود. این تغییرات، به خصوص آنهایی  که حافظه را تحت تاثیر قرارمی دهند می تواند تا یک هفته در مصرف کنندگان  معمولی، و احتمالا طولانی تردر مصرف کنندگان دائمی ادامه یابد .  واقعیت این است کهMDMA به طور قابل توجهی باعث اختلال در پردازش اطلاعات  خطرات بالقوه شده بر  انجام فعالیت های پیچیده و نیازمند مهارت همچون  رانندگی اتومبیل تاثیر می گذارد.

کاهش آسیبهای حاصله از مواد مخدر

کاهش آسیبهای حاصله از مواد مخدر

کاهش آسیب های حاصل از مواد مخدر را می توان در سه رویکرد ذیل پیگیری نمود:

الف) پیشگیری

ب) درمان (ترک اعتیاد)

ج) ارتقا کیفی

الف ) پیشگیری

 

مهم ترین استراتژی های پیشگیری در جهان بشرح ذیل است:

1- آگاه سازی افراد جامعه در مورد خطرات و مضرات ناشی از مصرف مواد مخدر و محرک

2-افزایش سطح مهارتهای زندگی در جامعه و ارتقا توانائی های فردی در حل مسائل و ارتباطات اجتماعی

3- ایجاد جایگزین سالم برای ارضای نیازهای روحی و روانی و اجتماعی نوجوانان و جوانان

4- ارتقا سطح بینش فرهنگی و مذهبی

5- ارائه مشاوره و مداخله کارشناسانه در بحران های مختلف زندگی

6- تقویت و به روز رسانی قوانین و مقررات مبارزه  با تولید و توزیع مواد مخدر و محرک

7- التزام نهادهای اجتماعی و انتظامی مربوطه به اجرای دقیق قوانین و مقررات موضوعه

ب) درمان(ترک اعتیاد)

حرکت در مسیر درمان را می توان با دو راهکرد ذیل پیگیری نمود:

1- ترمیم و رفع آسیب از معتادان بوسیله مداخلات حمایتی پزشکی و روانپزشکی وگروههای همتا  

2- ارائه خدمات نگهداری و ایزوله سازی معتادین  پرخطر بمنظور کاهش گسترش اعتیاد از طریق بد آموزی های
 
خیابانی و ساماندهی و اشتغال که مهمترین مسئله پیش رو است .

کاملا منطقی است که راهکرد های پیشگیری و درمان را قالبهای فعالیتی ذیل پی گیری نمود:

1- فعالیتهای متمرکز و فردی

2- آموزش و آگاه سازی خانواده نسبت به مداخله  و تعامل 

3- آموزشهای مدون در مدارس و مراکز سواد آموزی

4- فعالیتهای رسانه ای

5- تعریف راهکارهای خدماتی در شبکه بهداشت و درمان

6- استفاده از منابع علمی روز آمد و ترغیب اساتید و متخصصان به ارائه تحقیقات بومی میدانی

7- بازبینی  وضع و اجرای قوانین تشویق مدار با بهره گیری از خرد جمعی و تحقیقات بومی متخصصان

8- بکار گیری امکانات بالقوه نهادهای اجتماعی مدنی ( فرهنگسرا ها- مجموعه های ورزشی و........)



ج) ارتقا کیفی 


از مهم ترین مسائلی که بسیار حائز اهمیت است نوع نگرش جامعه و خانواده نسبت به فرد معتاد و مواد مخدر است با عنایت به بازتاب فعالیتهای گذشته می توان ارتقا کیفی را در قالبهای ذیل پی گیری نمود:

1- تغییر نشانه گیری منفی جامعه بسمت حذف مواد مخدر بجای حذف معتاد

2- جایگزینی مفاهیمی  همچون " عادتمند" (نوعی بیمار) بجای " معتاد "( همراه بار منفی تبه کار اجتماعی) در اذهان و تفریق جرم و بیماری از یکدیگر

3- حمایت مالی نهادهای دولتی از مراکز مجاز و جلوگیری از ادامه فعالیت آسیب رسان مراکز فاقد مجوز

4- بازنگری پروتکل های درمانی مراکز اقامتی در مورد مواد مخدر و محرک صنعتی

5- جلوگیری از تنبیه و ضرب وشتم در مراکز و سوق دادن مسیر بسمت درمان آموزشی و ایجاد جاذبه های تشویقی

6- تعامل خانواده با مراکز در جهت ارتقا آگاهی از برخورد با بیمار بموازات طی دوره های درمانی توسط بیمارو پیگیری مداوم مراکز بعد از ترخیص

دانستنیهای کتامین (ketamine)

کتامینketamine))

کتامین نوعی داروی بیهوشی  است که گاهی اوقات تزبرای تولید یک خواب عمیق است. این دارو در سال 1963 به عنوان جایگزینی برای داروهای PCP  ساخته شد و پس از آن معمولا استفاده می شود . بسیاری اوقات کتامین در دامپزشکی به عنوان یک آرام بخش حیوانات مورد استفاده قرارگرفته است . همچنین  در طب انسانی  به عنوان یک بی حس کننده استفاده می شود  هنگامی که آن را در خیابان یافت می کنید سرچشمه اش را باید در داروخانه های دامپزشکی جستجو کرد.

 

 کتامین شبیه چیست؟

کتامین اغلب بصورت خشک در فرم پودری آن یافت می شود.

کتامین به عنوان یک مایع تزریقی شفاف  ساخته شده است. این دارو اغلب خشک شده وبه شکل پودر شفاف  در مصارف خیابانی استفاده می شود. هنگامی که کتامین ا در خارج از حوزه پزشکی مورد سو استفاده  قرار می گیرد  اغلب مخلوط با مواد دیگر مانند  MDMA بصورت قرص یا دیگر دارو هاست . بدون آزمایش فیزیکی مشکل می توان گفت که ترکیب حاصل ماده مخدر بحساب می آید یا خیر.

کتامین  چگونه استفاده می شود؟

روش های مصرف کتامین بستگی به مصرف کننده دارد.  برخی ترجیح می دهند آن را بصورت استنشاقی داخل بینی استفاده کنند در حالی که دیگران مصرف خوراکی آن را ترجیح می دهند کتامین را همچنین می توان تذریق کرد  هر چند اکثر مصرف کنندگان خیابانی بصورت استنشاقی یا خوراکی مصرف می کنند. از آنجا که کتامین بی بو و بی مزه است، می توان آن را به مواد غذایی یا نوشیدنی ها بدون اینکه به راحتی تشخیص داده شوند اضافه کرد. هر چند که بعنوان  "داروی تجاوز" در نظر گرفته نشده اما در واقع  داروی تجاوز است. کتامین گاهی اوقات به نوشیدنی های زنان بی گناه اضافه میشوند و هنگام بروز بیحالی یا خواب اغلب تجاوز جنسی رخ می دهد.

هشدارها ئی در مورد کتامین

افرادی که از کتامین سو استفاده می کنند باید بدانند که  خطرات بسیاری مرتبط با استفاده از این دارو وجود دارد. این دارو می تواند موجب ابتلا به  سرگیجه شدید، خواب آلودگی و گیجی شود. فراموشی نتیجه  احتمالی   زمان  استفاده از کتامین ااست و این موضوع در موارد قار گیری در زمان یا مکان نامناسب می توا ند خطرناک باشد . کار با  ماشین آلات سنگین و یا رانندگی  وسایل نقلیه موتوری نیز می تواند خطرات جدی برای کاربر در برداشته باشد.

کتامین ممکن است باعث بروز افکار عجیب و غریب عجیب و غریب شود . حتی زمان مصرف دارو ر در طول یک عمل جراحی ممکن است   منجر به افکار یا رفتار  نامنظم یا غیر معمول پس از عمل منجر شود .این مسئله در مورد سو استفاده کنندگان کتامین نیز صادق است . این افکار و رفتارهای نامنظم می تواند به فعالیت های غیر منطقی که  خطرات جدی را برای  استفاده کننده در بر خواهد داشت منجر شود.

 اثرات جانبی کتامین

 عوارض جانبی مختلی وجود دارد  واکنش آلرژیک همواره امکان بروز دارد که  ممکن است به عواقب جدی منجر شود. ادامه استفاده از مواد مخدر می تواند وابستگی جسمی و روانی عناصر مرتبط با اعتیاد تولید کند.  استفاده از این دارو باعث خواهد شد ضربان قلب به طور چشمگیری کاهش یابد  و حتی ممکن است باعث ایست کامل قلبی شود که اگر فورا مداوا نشود جدا خطرناک خواهد بود.

کتامین می تواندموجب  سفتی عضلات، اسپاسم های عضلانی و تشنج شود. احساس سبکی سر و سرگیجه زمان استفاده از  کتامین معمول است .غش کردن یا سیاهی رفتن چشم  احتمال زیاد  خطرات جدی را به کاربر در برخواهد داشت. برخی از کاربران نیز تهوع، استفراغ، ناراحتی معده، دوبینی و عوارض جانبی دیگر در هنگام مصرف کتامین  تجربه می کنند. هموار مصرف کتامین باید با نظر پزشک متخصص بوده و از مصرف خودسرانه آن احتراز کرد.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------